NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
ابْنُ السَّرْحِ
وَسَعِيدُ
بْنُ
مَنْصُورٍ
وَمُسَدَّدٌ
قَالُوا
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ مَنْصُورٍ
الْحَجَبِيِّ
حَدَّثَنِي
خَالِي عَنْ
أُمِّي
صَفِيَّةَ
بِنْتِ
شَيْبَةَ قَالَتْ
سَمِعْتُ
الَأسْلَمِيَّةَ
تَقُولُ قُلْتُ
لِعُثْمَانَ
مَا قَالَ
لَكَ رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
حِينَ
دَعَاكَ قَالَ
قَالَ إِنِّي
نَسِيتُ أَنْ
آمُرَكَ أَنْ
تُخَمِّرَ
الْقَرْنَيْنِ
فَإِنَّهُ لَيْسَ
يَنْبَغِي
أَنْ يَكُونَ
فِي الْبَيْتِ
شَيْءٌ
يَشْغَلُ
الْمُصَلِّيَ
قَالَ ابْنُ
السَّرْحِ
خَالِي
مُسَافِعُ
بْنُ شَيْبَةَ
Safiyye bint Şeybe'den;
demiştir ki: Ben Eslemiyye'yi (şöyle) derken işittim:
Ben Osman'a:
"Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) seni çağırdığında sana ne
dedi?" diye sordum da (O şöyle cevap verdi):
(RasüIullahl bana:)
"Ben sana
boynuzların üzerini ört, diye emretmeyi unutmuşum. Çünkü Beyt(-i Şerif)de namaz
kılanı meşgul edici (böyle) bir şeyin bulunmaması gerekir." buyurdu.
(Musannif Ebû Davud'un
bu hadisi aldığı şeyhlerden birisi olan) Îbnu's-Serh, (bu hadisin senedini naklederken
ravî Mansûr'un) "Dayım Musafi' b. Şeybe (bana haber verdi ki)"
dediğini rivayet etmiştir.
İzah:
Nebi s.a.v.'in Osman b.
Talha r.a. ile yaptığı bu konuşma hicretin sekizinci yılında Mekke'nin Fethi
sırasında olmuştur. Bilindiği gibi Osman b. Talha r.a., eskiden beri Kabe
kapıcılığı, Ka'be anahtarlarını taşıma ve saklama görevlerini yürütmekte idi.
Bu sebeple Resûl-i Ekrem Onu Kabe'nin içerisinde bulunan ve Hz. İsmail'in
yerine kesilen koçun boynuzlarının üstünü örtmesini emretmek istemişti. Fakat
unuttu. Binaenaleyh Ahmed b. Hanbel'in bir rivayetinde Resûl-i Ekrem'in bu sözü
geçen kurbanın boynuzlan hakkında kendisiyle konuştuğundan bahsedilen kimsenin
Hz. Osman b. Talha'dan başka bir kimse olarak gösterilmesi asla doğru değildir.
Resûl-i Ekrem'in bu emri vermeyi unutmuş olması Peygamberlik görevine aykırı
bir hâdise değildir. Çünkü bu emri vermek onun tebliğ görevi içerisine
girmiyordu. Sözü geçen boynuzlar, Huseyn b. Nümeyr'in Kabe'yi tahrib etmesine
kadar Beyt-i Şerifte kalmıştır.
Her ne kadar bu hadiste
Müsâfi', Mansûr'un dayısı olarak gösterilmişse de aslında Müsâfi' Mansûr'un
dayısı değil, dayısının oğludur. Bu bakımdan Musâfi"nin ya mecazi olarak
Mansûr'un dayısı olduğu söylenmiş ya da Sünen-i Ebû Davud'un nüshalarını yazan
kâtibler yanlışlıkla böyle yazmışlardır.